Alpay Asma
Şef Gümüş Kıvrım
- 23 Kasım 2008
- 72.709
- 21.731
- 3.553
Bu yazıyı ben kaleme almadım belki ama son dönemde düşünüp de yazamadığım ne varsa bulduğum için konuyu sizlerin de beğenisine sunmak isterim.
''Prandelli Galatasaray’a imza attıktan sonra her zaman yaptığım gibi, yazı yazmadan önce kendisi hakkında yazılan yazıları okumaya çalıştım... Öncelikle avrupa basını oldukça şaşkın! daha geçen sene Psg’nin önerdiği harika bir sözleşmeyi reddeden Prandelli, son iki senede Tottenham ve Monaco’nun da aralarında olduğu birçok devrim niyetli kulüple anlaşmak yerine prensipleri doğrultusunda hareket etti.
Bu İtalyanlara boşuna sinyor' 'asil' ve 'karizmatik' gibi sıfatlarla hitap etmiyoruz. Amacımız romantik görünmek ya da yabancı hayranlığı değil. amacımız bizde olmayan karakteri, başkalarında görünce takdir etmek!
Bizde olmayan derken şunu diyorum.Mancini geldi, adama hemen “tazminat zengini” dediler. “Tazminatını alıp gitmek istiyor” “önümüzdeki sezon büyük bir takımı çalıştıracak ve Galatasaray’ı sadece para kazanmak için kullanıyor” dediler. Ne oldu sonra? Adam yaklaşık 10 milyon euroluk tazminatını almadan gitti. bence alması da lazımdı, Ben olsam alırdım. Fakat asil adam şunu gösterdi ki buraya para için gelmemiş. 10 kusür milyon euro’yu elinin tersiyle bir kenara itti.
Değil 10 küsur milyon için, bir passat marka araba için kalemini satan insanlar da “kişi kendinden bilir işi” tadında haberlerinden sonra gelip tek özür cümlesi kurmadılar. Bütün bu iftiralarından sonra utanmadılar. Mancini de bir kez olsun bu yaptığı fedakârlığı dillendirmedi.
İşte biz böyle insanlara şaşırıyoruz. Tüm dünya da şaşırıyor. “Çok çok daha büyük transfer bütçeleri ve gelecek planları sunacak bir Monaco ya da Psg değil de neden Galatasaray?” diyorlar. Neden Galatasaray? bunun cevabını bu beyefendiler ve sanırım Derwall biliyordu.
Mancini Galatasaray’dan ayrıldıktan sonra “dünyanın en potansiyelli kulübü!” demişti. Ne demek bu? eminim milyonlarca galatasaraylı, onlarca galatasaray yöneticisi de bunu bilmiyor. Prandelli “ilk defa adası (galatasaray adası) olan kulüp görüyorum” diyor. “Başkan bana sürekli kulübün tarihinden bahsetti ve ben de bunu dinlemekten müthiş keyif aldım” diyor. Ne var bu tarihte? Bir kere kulübüne bağımlı yaşayan milyonlarca taraftar var. Türkiye’nin her yerinde hatta gurbette yaşayan vatandaşlar sayesinde dünyanın her yerinde. Bunlar Manchester United, Real Madrid, Barcelona taraftarları gibi eğlence olsun diye takım tutan uzakdoğulu insanlar değil. Galatasaray’la yaşayan, Galatasaray’la büyüyen insanlar. Tabi bu potansiyeli Fenerbahçe de barındırıyor. Fakat Derwall’den sonra son 30 senenin açık ara en başarılı kulübü Galatasaray (hem lig şampiyonluğu sayısında hem avrupa’da başarı konusunda açık ara) bundan başka bir de Galatasaray’ın ‘Lisesi’ gerçeği var. Avrupa’nın en önemli eğitim kurumlarından biri Galatasaray Lisesi ve çok önemli bir geçmişi var. Burada yetişen üstün eğitimli insanlar da bu kulübün yönetiminde yer alıyorlar. O yüzden bir başbakan, devlet görevlisi ya da inşaatçı vs değil de hep ‘profesör’ sıfatları taşıyan eğitimciler yönetiyor bu kulübü.
Derwall-Prandelli benzetmesini basınımızda ilk yazan kalem Ali Ece yazısını okumanızı tavsiye ederim. Güzel bir benzetme yapıyor ama kısa yazıyor ben uzun uzun anlatayım. Büyük alman teknik adam Helmut Schön’den bayrağı devralan Derwall ilk olarak 1980 avrupa şampiyonasına katılıyor ve 1980’de Derwall önderliğinde Almanya bu kupayı kazanıyor. AAdından 1982 ispanya dünya kupası geliyor. Derwall’in Almanya’sı ile İtalya finalde karşılaşıyorlar ve Derwall kaybediyor. Bir avrupa şampiyonluğu, bir de dünya ikinciliği alan Derwall kitabında yazdığına göre 1984 avrupa şampiyonasından sonra görevi bırakacak. Grupta Portekiz, İspanya ve Romanya var. İlk maç Portekiz ile berabere kalıp 2. maçta Romanya’yı yenince Almanya puanını 3’e yükseltiyor. (o zaman beraberlik 1, galibiyet 2 puan) Portekiz ve İspanya maçı ve İspanya – Romanya maçı da berabere bitince üçüncü maçlar öncesi puan durumu şöyle oluyor. Lider Almanya 3, 2. ve 3. Portekiz'le İspanya 2, son olarak Romanya 1 puanda. Son maçlarda Portekiz Romanya’yı yenip 4 puana çıkıyor. Almanya da İspanya’dan beraberlik dahi aldığı takdirde 4 puanla gruptan çıkacak.
Maçın normal süresi 0-0 ve uzatma dakikaları oynanıyor. Almanya kalesinde bir duran top... İspanyol stoper Macheda uzun boyundan yararlanmak için ileri çıkıyor. Derwall kitabında anlattığına göre Macheda’nın ileri çıkışını görüyor. O kavurucu öğlen sıcağında oyuncularına, Macheda’yı tutmaları için avazı çıktığı kadar bağırıyor ama sesini duyuramıyor. Orta geliyor, Macheda yükseliyor ve golü atıyor. İspanya 4, Portekiz 4 puanla gruptan çıkıyor ve Almanya 3 puanda kalıp eleniyor. Almanya’ya son dakika golünü atan ve elenmekten son anda kurtulan İspanya finale kadar ilerleyip finalde Platini’li Fransa’ya yeniliyor.
Herkes Derwall’in kovulduğunu söyler ama Derwall kitabında zaten bırakacağını ve tatil yapmak istediğini söylüyor. Zira uzun zamandır karısına ve çocuklarına zaman ayıramıyordur.
Ancak tatilden önce, geçen yıl kaybettiğimiz Galatasaray Lisesi mezunlarından Atilla Karsan'ın aklına Derwall ismi geliyor ve yöneticilere ilk olarak Derwall'ı o öneriyor... Galatasaray için de Alman teknik adamdan ilk randevuyu alıyor. Sonrasında iki Türk yönetici Herr Derwall’in peşini bırakmıyor. Kim bu isimler? Biri Alp Yalman, diğeri Faruk Süren! O dönemin başkanı profesör doktor Ali Uras’ın sağ ve sol kolu bu isimler. Tabi ikisi de dil biliyor, İkisi de karakter sahibi, asil beyefendiler. yoğun uğraşları ve ısrarları sonucu derwall’i hiç değilse bir kez olsun istanbul’u ziyaret etmesi konusunda ikna ediyorlar. derwall de karısını ikna ediyor tabi… “karıcığım kusura bakma, bu beyefendilere söz verdim, hemen döneceğim ve tatile çıkacağız”
Derwall Lufthansa hava yollarıyla İstanbul’a gelmeden önce havalimanında düşünüyor. Ne yapıyorum acaba diye? İstanbul’a indiğinde ise şok geçiriyor. Onlarca taraftar ayağını toprağa basamadan Derwall’i omuzlara alıyor. “12 senedir şampiyon olamadık. umudumuz sensin” diyorlar. Tabi çok naif bir adam Derwall. değer yargıları farklı… Türkiye’de en heyecanlandığı an olarak bir üniversitede kendisine Türk sporuna katkıları için sunulan plaketi almasını söylüyor. “Heyecandan, mutluluktan ne diyeceğimi bilemedim” diyor. Bizim Türk Capello’ları arasan icazet etmezler.
Neyse Derwall’e Florya’yı gezdiriyorlar, planları anlatıyorlar. ağzından girip, burnundan çıkıyorlar ve derwall korkarak eşini arıyor. “Elisabeth, beni anlayabileceğini umut ediyorum. Ben türklerin teklifini kabul ettim” telefonun diğer ucundan bir kahkaha yükseliyor. Elisabeth: “Türkiye’ye gideceğini söylediğinde seni kandıracaklarını biliyordum, beni aramanı bekliyordum. her zaman senin yanındayım!”
Derwall, büyük teknik adam… Avrupa şampiyonu ve son dünya ikincisi… Almanya’yı çalıştırırken herkes peşindeydi, tıpkı Prandelli gibi. Neden galatasaray’ı seçti? Otobiyografisinde ayrıntılı olarak anlatıyor. (kitap: jupp derwall: futbol basit bir oyun değildir)
Herhalde Prandelli’nin Galatasaray’ı tercih etmesiyle, Derwall’i Galatasaray’ı tercih etmesinde benzer noktalar çoktur. Zira aynı noktalara vurgu yapıyorlar. Kulübün potansiyeli, kulübün tarihi gibi…
Tabi kulübün yöneticileri de mühim. ilk defa bu kadar büyük bir teknik adamın, kulüp başkanı için bu kadar takdire şayan ifadeler kullandığına tanık oldum basın toplantısında. Ünal Aysal belli ki prandelli’yi fazlasıyla etkilemiş. Çok değil 3-4 gün önce Aysal’ı yönetimini ağır eleştiren bir yazı yazdım. Son bir ayda kafası kesik tavuk gibi plansız, programsız, adeta bir kaos içinde kulüp yönettiklerini belirttim. velakin bir fırsat ellerine geçti, o fırsatı da çok iyi değerlendirdiler. şuan karşılıklı büyük bir saygıyla işe başlıyorlar. Bu oldukça değerli… Tabi Mancini’nin de göreve böyle başlayıp, üç maç sonra bu saygıyı yönetim tarafında kaybettiğini belirtmeliyiz.
Ali Ece’nin yazısına dönelim. Ali ağabey akıllı bir adam, Macheda’nın kafa golüyle, Godin’in kafa golünü benzetmiş. Macheda’nın kafa golü Derwall’i, Godin’in son dakikalardaki kafa golü de Prandelli’yi Galatasaray’a yönlendirdi demiş. Böyle güzel çıkarımları yapmayı biliyor. Çok okursanız bu ayrıntıları yakalayabilirsiniz. Ali ağabey de çok okuyan bir adam. Fakat yazısında önemli bir bölümü hatalı buluyorum. “Prandelli oyuncularına göre sistem belirler, Rijkaard ve Mancini gibi sisteminin fetişi olmaz. oyuncularını sistemine uydurmak için zorlamaz” demiş. Oldukça hatalı bir çıkarım olduğunu düşünüyorum. Rijkaard tamam ama Mancini de sisteminin fetişi falan değil, birçok sistemi bırakın maçtan maça, bizzat maçın içinde bile değişten biri.
Ai Ecein yazısından sonra Uğur Meleke’nin yazısına baktım. Zira bir hafta önce elenen İtalya ile ilgili yazarken “bence dünyanın en iyi teknik direktörüne sahip olmalarına rağmen elendiler” dedi. Çok iddialı bir söz!O yüzden Galatasaray’a geldikten sonra ne yazacak diye merakla bekledim. Tabi Türkiye’de yazarlık nasıl yapılır, olumlu eleştiriler nasıl okunmaz da yerden yere vurmalar okunur bildiği için hiçbir hafta önce yazdığı cümleye değinmemiş. “Bana göre dünyanın en iyi hocası” tabirini katiyen kullanmamış. Eminim şunu düşünüyor. Ben şimdi buna “bana göre dünyanın en iyi hocası” desem 2-3 ay sonra gönderilirse, bilgiçliğimi kaybederim, O yüzden olabildiğinde ne iyi, ne de kötü demeliyim. İşte bu sayede bir hafta önceki hayranlık anlatımı, bir hafta sonra ‘objektiflik’ adı altındaki samimiyetsizliğe bürünmüş. Aynı şey Mehmet Demirkol için de geçerli. ondan da bir haftadır Prandelli yazısı bekliyorum ama yazmıyor. “doğru isim Denizli falan” diyor. bu ikisi de çok zeki adam, “yanıldılar” “anlamıyorlarmış” pozisyonuna düşmemek için net yorumlardan kaçınıyorlar.
meleke de önemli noktalara değindiği güzel bir yazı çıkarmış, onun yazısını da beğendim.
son olarak da bülent timurlenk… bülent ağabeyin kalemine hayranlık duyuyorum, edebi yönü çok kuvvetli. prandelli’nin ağzından ‘mister’ın bilinmeyen yönlerini özel hayatını yazmış. kariyerini, başarılarını zaten herkesten okursunuz, ben bilinmeyenleri yazayım ve edebi yeteneklerimi sergileyeyim demiş adeta. bu yazısının linkini vermek istiyorum, muhakkak okunmalı. https://acetobalsamico.blogspot.com.tr/...linin-iki-hayat.html
Şimdi gelelim benim yorumuma. Ali Ece’nin dediği gibi Derwall bir derviş edasındaydı. Öyle bir karakterdi. Prandelli de öyle. Özellikle özel hayatında yaşadığı acılar, yüzünden bile anlaşılıyor adamın. Basın toplantısında en çok bu dikkatimi çekti. Mancini’nin basın toplantıları çok daha aktif, eğlenceli, hırslı, sinirli vs geçiyordu. Prandelli ise tam aksine durgun, düşünceli ve kafasında bambaşka şeyler olan bir adammış gibiydi. Takım üzerindeki düşüncelerini sadece bir kere vurguladı. “4’lü savunma ve üçlü ortasaha göbeği düşünüyorum” dedi. “Sonra belki iki de ofansif ortasaha” dedi. Hücum üçlüsü bazen 4-3-2-1 bazen 4-3-3, bazen 4-3-1-2 şablonunda dizilebilir ona zamanla bakacağız demek istiyordu.
Burada önemli bir nokta var. Hep yazdım, futbolu bilen kişiler de defalarca söyledi. Galatasaray’ın geçen sene en büyük eksiği, kaybettiği topları geri kazanamamasıydı. Galatasaray kötü pres yapıyordu, topu iyi kullansa bile kaybettiği zaman geri kazanmak için çok zaman harcıyordu. Bu da baskı kurabilmesini engelliyordu. herkes Melo’yu övdü ama Melo ortasahada 10 km üzerinde koşamıyordu. Ben Melo için “rakip yarı alana 5 dakikada bir atılan el bombasına benziyor” yorumu yapmıştım. 5 dakikada bir rakibi sindiren, kendi takımını ateşleyen, taraftarı ateşleyen bir hamle yapıyordu. rakibe kayarak giriyor, fiziksel mücadele edip kazanıyor falan ama bu fiziki müdahaleler sonrasında da yoruluyordu. Bu hamleden sonra tekrar soluklanabilmek için ya hücumda, ya da savunmada dinleniyordu. Melo’nun en büyük sorunu aktif olarak dinlenememesiydi. Pozisyonunu çok kaybetti ve rakibi kovalayamadı. Selçuk da Ceyhun oynamadığında her maç takımın en çok koşan oyuncusu olmasına rağmen mücadele gücü oldukça sınırlı bir oyuncu, kolay çalım yiyor, beli dönmüyor, hızlanamıyor... Selçuk bildiğimiz oyun kurucu ve onun yumuşak savunma yapması da anormal değil. Mancini bu pres sorununu hem Ceyhun, hem Yekta ile çözmeye çalıştı fakat ikisi de merhem olmadı ve ikisinin de eksik yönleri başka sorunlara yol açabildi. Ceyhun ortasahayı geri çekiyor, topun ileri aktarılmasını engelliyor ve çok top eziyordu. Yekta ise yine yumuşak kalıyor ve pres gücünü arttıramıyordu.
Bu yüzden Galatasaray çok yumuşak bir takımdı ve top dolaştırabilen, topu kullanabilen takımlar Galatasaray’a üstünlük kurabildiler. Prandelli’nin bu eksiği gördüğünü düşünüyorum. biz melo bu brezilya’da nasıl oynamaz gibi saçma sapan şeyler düşünsek de Prandelli’nin olaya çok daha gerçekçi bakabileceğine inanıyorum. (Melo’nun bu brezilya ortasahasında oynaması aksine imkânsız. Fernandinho, Paulinho, Willian, Ramires her yere koşan adamlar, luiz gustavo da çok iyi pozisyon alan bir oyuncu. Brezilya’nın en dinamik, en güçlü ortasahalarından biri bu turnuvada oynuyor. Brezilya’da basın, Scolari’nin milli takıma almadığı yıldızların ilk 11’ini yapmış, Melo’yu o 11’e bile almamışlar. Yanlış anlaşılmasın ben Melo’nun kalitesinden şüphe etmiyorum ama takımın eksiklerini de doğru değerlendirmek lazım)
Mustafa Denizli de Mehmet Demirkol’un söylediğine göre ilk olarak Melo-Selçuk ve Sneijder’in arasına bir dinamo gerekli diyordu. Prandelli de 3 ortasaha diyerek bence bunu kastetti. bir dinamo benim de aylardır yazdığım üzere şart. Bn “Veli Kavlak veya Kuyt galatasaray’da olsa çok başka bir Galatasaray izlerdik” dedim durdum. İlla göbek de şart değil. Kanattan içeri girebilen ya da önde baskı kurabilen oyuncular da bu pres eksiğini giderebilirdi. Eskiden elmander bu eksiği gideriyordu. Hatta ortasahalaşabilen kanatlar engin ve emre’nin iştahı da top kazanımına yardımcı oluyordu.
Fakat geçen sene hem Sneijder, hem Burak hücumda top da tutamıyorlar, hücumda top da kazanamıyorlar. (evet Sneijder müthiş bir zeka ve teknik olmasına rağmen, Alex gibi topu tutup faul alabilen, oyunu soğutabilen, kalçasını kullanan, yere sağlam basan bir oyuncu değil) Sneijder dar alanda ezilebilen, yere sağlam basamayan çok yumuşak bir oyuncu. Ona futbolu topu ayağında tutmaması üzerine öğretmişler. Hollandalılar futbolu en iyi öğreten ülke. Bu sayede Kuyt gibi yeteneksiz bir oyuncuya bile müthiş melekeler ekleyebiliyorlar ve ondan büyük fayda sağlayabiliyorlar. Sneijder topu hemen ayağından çıkarmaya programlı ama o pası düşünürken etrafında koşuyu yapacak aklı bulamıyor.Ortasahada basan, top kazanan, her yere koşan bir nevi kaos yaratan oyuncu ya da ilerde Kuyt gibi hem top tutan, hem hücumda top kazanan oyuncu da yine Sneijder’in kolay marke edilmesini engeller. Siz ne kadar yavaş oynarsanız koşusu olmayan sneijder o kadar kolay marke edilir. Siz ne kadar kaos yaratır, önde pres yapabilirseniz, rakip Sneijder’i o kadar çok unutmak zorunda kalır. Hem marwijk, hem Mancini, hem Van Gaal’e bakın, hepsi sistem içinde Sneijder’i kalabalıktan kaçırmaya çalışmıştır, markajdan uzaklaştırmaya ama kaleden uzaklaştırmamaya özen göstermişlerdir. Zaman zaman sol haf, zaman zaman sol kanat oynatmışlardır. Bizim yarım akıllı Türk basını, “Mancini Sneijder’i kanatta harcıyor” dediğinde Sneijder kariyerinin en iyi sezonunu geçirdi hem de bir önceki dönem Fatih Terim kendisini forvet arkasında kullanıp ligimizin iri kıyım stoperlerine ezdirdiği halde. O forvet arkası (sözüm ona yerinde oynayan) Sneijder etkisizken, her gün eleştiri yağmuruna tutulurken… Bu sol açık Sneijder kariyerinin en iyi performanslarından birine ulaştığı halde yerinde oynamıyordu.
4-4-2, 4-3-1-2, 4-3-3 bunlar diziliştir, sistem değildir. Mancini de 4-3-3, Ersun Yanal da 4-3-3, Gençlerbirliği’nde Mehmet Özdilek de 4-3-3 oynattı geçen sene. Hepsinin sistemi de birbirinden çok farklıydı. Bzim yarım akıllı Türk basını bunların hepsini aynı zannediyor. Feldkamp bir gün “hangi sistemle oynayacaksınız, 4-4-2 mi, 4-4-1-1 mi? vs vs” diye soru soran bir gazeteciye şöyle demişti. “Arkadaşlar sistemi sayılardan ibaret sananlar gitsin süpürge satsın” o kadar mükemmel bir cevap ama yine de kimse anlayamadı.
Feldkamp demişken… Sahi bu Derwall neyin devrimini yaptı bir hatırlatayım. 12 yıl şampiyon olamamış Galatasaray. istanbul’da tribünleri Beşiktaş ve Fenerbahçe’ye kaptırmış .
Taraftar sayısını her geçen yitiriyor. tabi Derwall’in de sihirli değneği yok ve tanrı parçacığı da değil. Nesi var? Tecrübesi, bilgi birikimi ve karakteri… İlk sene beşinci oluyor, sabrediyorlar. 2. sene kıl payıyla şampiyonluk gidiyor. Namağlup olmasına rağmen 2. oluyorlar. 3. sene ise 14 yıllık bekleyişi bitiriyor. Bu arada Mustafa Denizli’yi yetiştiriyor. İki sene sonra onun yetiştirdiği Denizli Türk futbolunun en büyük avrupa başarısına ulaşıyor. Dönenim şampiyonlar ligi’nde yarı finale çıkıyorlar. (bence hala bir türk kulübünün en büyük avrupa başarısı bu olabilir, uefa kupası dahil)
Bitmiyor, arkadaşı Piontek’i türk milli takımının başına öneriyor. “Yardımcı olarak da fatih terim’i al” diyor. Piontek de Fatih Terim’i yetiştiriyor. Bitmiyor. Arkadaşı Feldkamp’ı Galatasaray’a öneriyorlar. Feldkamp geliyor o dönem ne kadar genç potansiyelli Türk varsa hepsini alıp geliştiriyor. Wenger’in çocukları gibi Feldkamp’ın çocukları doğuyor. Hakan Şükür’ler, Okan Buruk’lar vs.
İşte o Feldkamp’ın yetiştirdiği gençler de olgunlaştığında başlarına Piontek’in yetiştirdiği fatih terim geliyor. sonra da 4 şampiyonluk bir uefa kupası, bir süper kupa… Bu arada şampiyonlar ligi’nde lucescu ile çeyrek finaller vs vs.
Derwall tüm bunların başlangıcı. fakat en büyük başarısı nedir derseniz… Anadoluda halk milliyetçidir. Derwall’den sonra Galatasaray’ın avrupa başarısından da çök etkilenmişlerdir. Derwall anadoluyu galatasaraylılaştırmıştır ve İstanbul’da beşitkaş ile fenerbahçe’ye kaybedilen taraftar gücünü geri kazanmıştır. Sadece anadolu da değil tabi milliyetçi olan... Yurt dışında yaşayan gurbetçi vatandaşlarımızın da çoğunluğunun Galatasaraylı olması bu avrupa başarıları sayesindedir.
Prandelli de bir devrimci olabilir mi? 3 temmuz’dan beri Türk futbolunu güvenilmez kişilerin yönettiği ortada. Bizzat Tff başkanı Yıldırım Demirören’in Galatasaray’a şampiyonluk kupası verirken suratının nasıl ekşidiği ortada. Artık Derwall devriminin geride kaldığı ve onun bayrağını devralan Terim gibilerin de gücün yanında yer almayı yeğledikleri ortada.
O halde 30 yıldır süren derwall dosyasını sonsuz şükranlarla kapatıp yeni bir sayfa, başka bir galatasaray başlatmak lazım. Bu galatasaray da direnen, güç sahiplerine karşı mücadele eden bir Galatasaray olmalı. Kokuşmuş düzeni yıkabilmeli ve yeni bir düzen kurabilmeli. Hep şunu dedim. ligin dinamiklerini bilen değil, ligin dinamiklerini değiştiren adamlara koşun. Ligin dinamiklerini bilen adamla 4. yıldızı taksanız bile gelecekte yine önünüzü kesmek için çaba harcayacaklardır. Derwall yerine ligin dinamiklerini bilen birini getirseniz son 30 senede böyle bir fark yaratabilir miydiniz? Son 30 senenin lig şampiyonluk sayılarına, avrupa başarılarına, yerel kupa kazanımlarına bir bakın!
Galatasaray futbol kulübü ligin dinamiklerini değiştirebildiği için rakiplerini geçti. Herkes toprak sahada futbol oynarken Derwall çim saha diye direttiği için, dinamikleri değiştirdiği için devrimi yarattı. Şimdi bu güçlünün elinde olan ve hiçbir yanı adil olmayan futbol ortamını da ligi bilen adamla, ligin kaypaklığına alışan adamla değil, ligi değiştiren adamla kazanabilirsiniz.
O isim de Prandelli neden olmasın? 56 yaşında, bilgisi birikimi ortada, yaşadığı acılar yüzünden kariyerinde beklediği sıçramaları yapamamış ilk kez ülke dışına çıkan ve ikinci baharını yaşayan, aç bir adamla… Neden olmasın?''
GALATASARAY SÖZLÜK- EXTENSOR NİCK'Lİ YAZARDAN ALINTIDIR
EDIT : Farkındayım ÇOK UZUN AMA VAKTİ OLAN OKUSUN
EDIT 2 : En azından BOLD'lu kısımları da okuyabilirsiniz, vakti az olanlar.
Çünkü cidden süper bir yazı
Saygı ve sevgilerimle,
''Prandelli Galatasaray’a imza attıktan sonra her zaman yaptığım gibi, yazı yazmadan önce kendisi hakkında yazılan yazıları okumaya çalıştım... Öncelikle avrupa basını oldukça şaşkın! daha geçen sene Psg’nin önerdiği harika bir sözleşmeyi reddeden Prandelli, son iki senede Tottenham ve Monaco’nun da aralarında olduğu birçok devrim niyetli kulüple anlaşmak yerine prensipleri doğrultusunda hareket etti.
Bu İtalyanlara boşuna sinyor' 'asil' ve 'karizmatik' gibi sıfatlarla hitap etmiyoruz. Amacımız romantik görünmek ya da yabancı hayranlığı değil. amacımız bizde olmayan karakteri, başkalarında görünce takdir etmek!
Bizde olmayan derken şunu diyorum.Mancini geldi, adama hemen “tazminat zengini” dediler. “Tazminatını alıp gitmek istiyor” “önümüzdeki sezon büyük bir takımı çalıştıracak ve Galatasaray’ı sadece para kazanmak için kullanıyor” dediler. Ne oldu sonra? Adam yaklaşık 10 milyon euroluk tazminatını almadan gitti. bence alması da lazımdı, Ben olsam alırdım. Fakat asil adam şunu gösterdi ki buraya para için gelmemiş. 10 kusür milyon euro’yu elinin tersiyle bir kenara itti.
Değil 10 küsur milyon için, bir passat marka araba için kalemini satan insanlar da “kişi kendinden bilir işi” tadında haberlerinden sonra gelip tek özür cümlesi kurmadılar. Bütün bu iftiralarından sonra utanmadılar. Mancini de bir kez olsun bu yaptığı fedakârlığı dillendirmedi.
İşte biz böyle insanlara şaşırıyoruz. Tüm dünya da şaşırıyor. “Çok çok daha büyük transfer bütçeleri ve gelecek planları sunacak bir Monaco ya da Psg değil de neden Galatasaray?” diyorlar. Neden Galatasaray? bunun cevabını bu beyefendiler ve sanırım Derwall biliyordu.
Mancini Galatasaray’dan ayrıldıktan sonra “dünyanın en potansiyelli kulübü!” demişti. Ne demek bu? eminim milyonlarca galatasaraylı, onlarca galatasaray yöneticisi de bunu bilmiyor. Prandelli “ilk defa adası (galatasaray adası) olan kulüp görüyorum” diyor. “Başkan bana sürekli kulübün tarihinden bahsetti ve ben de bunu dinlemekten müthiş keyif aldım” diyor. Ne var bu tarihte? Bir kere kulübüne bağımlı yaşayan milyonlarca taraftar var. Türkiye’nin her yerinde hatta gurbette yaşayan vatandaşlar sayesinde dünyanın her yerinde. Bunlar Manchester United, Real Madrid, Barcelona taraftarları gibi eğlence olsun diye takım tutan uzakdoğulu insanlar değil. Galatasaray’la yaşayan, Galatasaray’la büyüyen insanlar. Tabi bu potansiyeli Fenerbahçe de barındırıyor. Fakat Derwall’den sonra son 30 senenin açık ara en başarılı kulübü Galatasaray (hem lig şampiyonluğu sayısında hem avrupa’da başarı konusunda açık ara) bundan başka bir de Galatasaray’ın ‘Lisesi’ gerçeği var. Avrupa’nın en önemli eğitim kurumlarından biri Galatasaray Lisesi ve çok önemli bir geçmişi var. Burada yetişen üstün eğitimli insanlar da bu kulübün yönetiminde yer alıyorlar. O yüzden bir başbakan, devlet görevlisi ya da inşaatçı vs değil de hep ‘profesör’ sıfatları taşıyan eğitimciler yönetiyor bu kulübü.
Derwall-Prandelli benzetmesini basınımızda ilk yazan kalem Ali Ece yazısını okumanızı tavsiye ederim. Güzel bir benzetme yapıyor ama kısa yazıyor ben uzun uzun anlatayım. Büyük alman teknik adam Helmut Schön’den bayrağı devralan Derwall ilk olarak 1980 avrupa şampiyonasına katılıyor ve 1980’de Derwall önderliğinde Almanya bu kupayı kazanıyor. AAdından 1982 ispanya dünya kupası geliyor. Derwall’in Almanya’sı ile İtalya finalde karşılaşıyorlar ve Derwall kaybediyor. Bir avrupa şampiyonluğu, bir de dünya ikinciliği alan Derwall kitabında yazdığına göre 1984 avrupa şampiyonasından sonra görevi bırakacak. Grupta Portekiz, İspanya ve Romanya var. İlk maç Portekiz ile berabere kalıp 2. maçta Romanya’yı yenince Almanya puanını 3’e yükseltiyor. (o zaman beraberlik 1, galibiyet 2 puan) Portekiz ve İspanya maçı ve İspanya – Romanya maçı da berabere bitince üçüncü maçlar öncesi puan durumu şöyle oluyor. Lider Almanya 3, 2. ve 3. Portekiz'le İspanya 2, son olarak Romanya 1 puanda. Son maçlarda Portekiz Romanya’yı yenip 4 puana çıkıyor. Almanya da İspanya’dan beraberlik dahi aldığı takdirde 4 puanla gruptan çıkacak.
Maçın normal süresi 0-0 ve uzatma dakikaları oynanıyor. Almanya kalesinde bir duran top... İspanyol stoper Macheda uzun boyundan yararlanmak için ileri çıkıyor. Derwall kitabında anlattığına göre Macheda’nın ileri çıkışını görüyor. O kavurucu öğlen sıcağında oyuncularına, Macheda’yı tutmaları için avazı çıktığı kadar bağırıyor ama sesini duyuramıyor. Orta geliyor, Macheda yükseliyor ve golü atıyor. İspanya 4, Portekiz 4 puanla gruptan çıkıyor ve Almanya 3 puanda kalıp eleniyor. Almanya’ya son dakika golünü atan ve elenmekten son anda kurtulan İspanya finale kadar ilerleyip finalde Platini’li Fransa’ya yeniliyor.
Herkes Derwall’in kovulduğunu söyler ama Derwall kitabında zaten bırakacağını ve tatil yapmak istediğini söylüyor. Zira uzun zamandır karısına ve çocuklarına zaman ayıramıyordur.
Ancak tatilden önce, geçen yıl kaybettiğimiz Galatasaray Lisesi mezunlarından Atilla Karsan'ın aklına Derwall ismi geliyor ve yöneticilere ilk olarak Derwall'ı o öneriyor... Galatasaray için de Alman teknik adamdan ilk randevuyu alıyor. Sonrasında iki Türk yönetici Herr Derwall’in peşini bırakmıyor. Kim bu isimler? Biri Alp Yalman, diğeri Faruk Süren! O dönemin başkanı profesör doktor Ali Uras’ın sağ ve sol kolu bu isimler. Tabi ikisi de dil biliyor, İkisi de karakter sahibi, asil beyefendiler. yoğun uğraşları ve ısrarları sonucu derwall’i hiç değilse bir kez olsun istanbul’u ziyaret etmesi konusunda ikna ediyorlar. derwall de karısını ikna ediyor tabi… “karıcığım kusura bakma, bu beyefendilere söz verdim, hemen döneceğim ve tatile çıkacağız”
Derwall Lufthansa hava yollarıyla İstanbul’a gelmeden önce havalimanında düşünüyor. Ne yapıyorum acaba diye? İstanbul’a indiğinde ise şok geçiriyor. Onlarca taraftar ayağını toprağa basamadan Derwall’i omuzlara alıyor. “12 senedir şampiyon olamadık. umudumuz sensin” diyorlar. Tabi çok naif bir adam Derwall. değer yargıları farklı… Türkiye’de en heyecanlandığı an olarak bir üniversitede kendisine Türk sporuna katkıları için sunulan plaketi almasını söylüyor. “Heyecandan, mutluluktan ne diyeceğimi bilemedim” diyor. Bizim Türk Capello’ları arasan icazet etmezler.
Neyse Derwall’e Florya’yı gezdiriyorlar, planları anlatıyorlar. ağzından girip, burnundan çıkıyorlar ve derwall korkarak eşini arıyor. “Elisabeth, beni anlayabileceğini umut ediyorum. Ben türklerin teklifini kabul ettim” telefonun diğer ucundan bir kahkaha yükseliyor. Elisabeth: “Türkiye’ye gideceğini söylediğinde seni kandıracaklarını biliyordum, beni aramanı bekliyordum. her zaman senin yanındayım!”
Derwall, büyük teknik adam… Avrupa şampiyonu ve son dünya ikincisi… Almanya’yı çalıştırırken herkes peşindeydi, tıpkı Prandelli gibi. Neden galatasaray’ı seçti? Otobiyografisinde ayrıntılı olarak anlatıyor. (kitap: jupp derwall: futbol basit bir oyun değildir)
Herhalde Prandelli’nin Galatasaray’ı tercih etmesiyle, Derwall’i Galatasaray’ı tercih etmesinde benzer noktalar çoktur. Zira aynı noktalara vurgu yapıyorlar. Kulübün potansiyeli, kulübün tarihi gibi…
Tabi kulübün yöneticileri de mühim. ilk defa bu kadar büyük bir teknik adamın, kulüp başkanı için bu kadar takdire şayan ifadeler kullandığına tanık oldum basın toplantısında. Ünal Aysal belli ki prandelli’yi fazlasıyla etkilemiş. Çok değil 3-4 gün önce Aysal’ı yönetimini ağır eleştiren bir yazı yazdım. Son bir ayda kafası kesik tavuk gibi plansız, programsız, adeta bir kaos içinde kulüp yönettiklerini belirttim. velakin bir fırsat ellerine geçti, o fırsatı da çok iyi değerlendirdiler. şuan karşılıklı büyük bir saygıyla işe başlıyorlar. Bu oldukça değerli… Tabi Mancini’nin de göreve böyle başlayıp, üç maç sonra bu saygıyı yönetim tarafında kaybettiğini belirtmeliyiz.
Ali Ece’nin yazısına dönelim. Ali ağabey akıllı bir adam, Macheda’nın kafa golüyle, Godin’in kafa golünü benzetmiş. Macheda’nın kafa golü Derwall’i, Godin’in son dakikalardaki kafa golü de Prandelli’yi Galatasaray’a yönlendirdi demiş. Böyle güzel çıkarımları yapmayı biliyor. Çok okursanız bu ayrıntıları yakalayabilirsiniz. Ali ağabey de çok okuyan bir adam. Fakat yazısında önemli bir bölümü hatalı buluyorum. “Prandelli oyuncularına göre sistem belirler, Rijkaard ve Mancini gibi sisteminin fetişi olmaz. oyuncularını sistemine uydurmak için zorlamaz” demiş. Oldukça hatalı bir çıkarım olduğunu düşünüyorum. Rijkaard tamam ama Mancini de sisteminin fetişi falan değil, birçok sistemi bırakın maçtan maça, bizzat maçın içinde bile değişten biri.
Ai Ecein yazısından sonra Uğur Meleke’nin yazısına baktım. Zira bir hafta önce elenen İtalya ile ilgili yazarken “bence dünyanın en iyi teknik direktörüne sahip olmalarına rağmen elendiler” dedi. Çok iddialı bir söz!O yüzden Galatasaray’a geldikten sonra ne yazacak diye merakla bekledim. Tabi Türkiye’de yazarlık nasıl yapılır, olumlu eleştiriler nasıl okunmaz da yerden yere vurmalar okunur bildiği için hiçbir hafta önce yazdığı cümleye değinmemiş. “Bana göre dünyanın en iyi hocası” tabirini katiyen kullanmamış. Eminim şunu düşünüyor. Ben şimdi buna “bana göre dünyanın en iyi hocası” desem 2-3 ay sonra gönderilirse, bilgiçliğimi kaybederim, O yüzden olabildiğinde ne iyi, ne de kötü demeliyim. İşte bu sayede bir hafta önceki hayranlık anlatımı, bir hafta sonra ‘objektiflik’ adı altındaki samimiyetsizliğe bürünmüş. Aynı şey Mehmet Demirkol için de geçerli. ondan da bir haftadır Prandelli yazısı bekliyorum ama yazmıyor. “doğru isim Denizli falan” diyor. bu ikisi de çok zeki adam, “yanıldılar” “anlamıyorlarmış” pozisyonuna düşmemek için net yorumlardan kaçınıyorlar.
meleke de önemli noktalara değindiği güzel bir yazı çıkarmış, onun yazısını da beğendim.
son olarak da bülent timurlenk… bülent ağabeyin kalemine hayranlık duyuyorum, edebi yönü çok kuvvetli. prandelli’nin ağzından ‘mister’ın bilinmeyen yönlerini özel hayatını yazmış. kariyerini, başarılarını zaten herkesten okursunuz, ben bilinmeyenleri yazayım ve edebi yeteneklerimi sergileyeyim demiş adeta. bu yazısının linkini vermek istiyorum, muhakkak okunmalı. https://acetobalsamico.blogspot.com.tr/...linin-iki-hayat.html
Şimdi gelelim benim yorumuma. Ali Ece’nin dediği gibi Derwall bir derviş edasındaydı. Öyle bir karakterdi. Prandelli de öyle. Özellikle özel hayatında yaşadığı acılar, yüzünden bile anlaşılıyor adamın. Basın toplantısında en çok bu dikkatimi çekti. Mancini’nin basın toplantıları çok daha aktif, eğlenceli, hırslı, sinirli vs geçiyordu. Prandelli ise tam aksine durgun, düşünceli ve kafasında bambaşka şeyler olan bir adammış gibiydi. Takım üzerindeki düşüncelerini sadece bir kere vurguladı. “4’lü savunma ve üçlü ortasaha göbeği düşünüyorum” dedi. “Sonra belki iki de ofansif ortasaha” dedi. Hücum üçlüsü bazen 4-3-2-1 bazen 4-3-3, bazen 4-3-1-2 şablonunda dizilebilir ona zamanla bakacağız demek istiyordu.
Burada önemli bir nokta var. Hep yazdım, futbolu bilen kişiler de defalarca söyledi. Galatasaray’ın geçen sene en büyük eksiği, kaybettiği topları geri kazanamamasıydı. Galatasaray kötü pres yapıyordu, topu iyi kullansa bile kaybettiği zaman geri kazanmak için çok zaman harcıyordu. Bu da baskı kurabilmesini engelliyordu. herkes Melo’yu övdü ama Melo ortasahada 10 km üzerinde koşamıyordu. Ben Melo için “rakip yarı alana 5 dakikada bir atılan el bombasına benziyor” yorumu yapmıştım. 5 dakikada bir rakibi sindiren, kendi takımını ateşleyen, taraftarı ateşleyen bir hamle yapıyordu. rakibe kayarak giriyor, fiziksel mücadele edip kazanıyor falan ama bu fiziki müdahaleler sonrasında da yoruluyordu. Bu hamleden sonra tekrar soluklanabilmek için ya hücumda, ya da savunmada dinleniyordu. Melo’nun en büyük sorunu aktif olarak dinlenememesiydi. Pozisyonunu çok kaybetti ve rakibi kovalayamadı. Selçuk da Ceyhun oynamadığında her maç takımın en çok koşan oyuncusu olmasına rağmen mücadele gücü oldukça sınırlı bir oyuncu, kolay çalım yiyor, beli dönmüyor, hızlanamıyor... Selçuk bildiğimiz oyun kurucu ve onun yumuşak savunma yapması da anormal değil. Mancini bu pres sorununu hem Ceyhun, hem Yekta ile çözmeye çalıştı fakat ikisi de merhem olmadı ve ikisinin de eksik yönleri başka sorunlara yol açabildi. Ceyhun ortasahayı geri çekiyor, topun ileri aktarılmasını engelliyor ve çok top eziyordu. Yekta ise yine yumuşak kalıyor ve pres gücünü arttıramıyordu.
Bu yüzden Galatasaray çok yumuşak bir takımdı ve top dolaştırabilen, topu kullanabilen takımlar Galatasaray’a üstünlük kurabildiler. Prandelli’nin bu eksiği gördüğünü düşünüyorum. biz melo bu brezilya’da nasıl oynamaz gibi saçma sapan şeyler düşünsek de Prandelli’nin olaya çok daha gerçekçi bakabileceğine inanıyorum. (Melo’nun bu brezilya ortasahasında oynaması aksine imkânsız. Fernandinho, Paulinho, Willian, Ramires her yere koşan adamlar, luiz gustavo da çok iyi pozisyon alan bir oyuncu. Brezilya’nın en dinamik, en güçlü ortasahalarından biri bu turnuvada oynuyor. Brezilya’da basın, Scolari’nin milli takıma almadığı yıldızların ilk 11’ini yapmış, Melo’yu o 11’e bile almamışlar. Yanlış anlaşılmasın ben Melo’nun kalitesinden şüphe etmiyorum ama takımın eksiklerini de doğru değerlendirmek lazım)
Mustafa Denizli de Mehmet Demirkol’un söylediğine göre ilk olarak Melo-Selçuk ve Sneijder’in arasına bir dinamo gerekli diyordu. Prandelli de 3 ortasaha diyerek bence bunu kastetti. bir dinamo benim de aylardır yazdığım üzere şart. Bn “Veli Kavlak veya Kuyt galatasaray’da olsa çok başka bir Galatasaray izlerdik” dedim durdum. İlla göbek de şart değil. Kanattan içeri girebilen ya da önde baskı kurabilen oyuncular da bu pres eksiğini giderebilirdi. Eskiden elmander bu eksiği gideriyordu. Hatta ortasahalaşabilen kanatlar engin ve emre’nin iştahı da top kazanımına yardımcı oluyordu.
Fakat geçen sene hem Sneijder, hem Burak hücumda top da tutamıyorlar, hücumda top da kazanamıyorlar. (evet Sneijder müthiş bir zeka ve teknik olmasına rağmen, Alex gibi topu tutup faul alabilen, oyunu soğutabilen, kalçasını kullanan, yere sağlam basan bir oyuncu değil) Sneijder dar alanda ezilebilen, yere sağlam basamayan çok yumuşak bir oyuncu. Ona futbolu topu ayağında tutmaması üzerine öğretmişler. Hollandalılar futbolu en iyi öğreten ülke. Bu sayede Kuyt gibi yeteneksiz bir oyuncuya bile müthiş melekeler ekleyebiliyorlar ve ondan büyük fayda sağlayabiliyorlar. Sneijder topu hemen ayağından çıkarmaya programlı ama o pası düşünürken etrafında koşuyu yapacak aklı bulamıyor.Ortasahada basan, top kazanan, her yere koşan bir nevi kaos yaratan oyuncu ya da ilerde Kuyt gibi hem top tutan, hem hücumda top kazanan oyuncu da yine Sneijder’in kolay marke edilmesini engeller. Siz ne kadar yavaş oynarsanız koşusu olmayan sneijder o kadar kolay marke edilir. Siz ne kadar kaos yaratır, önde pres yapabilirseniz, rakip Sneijder’i o kadar çok unutmak zorunda kalır. Hem marwijk, hem Mancini, hem Van Gaal’e bakın, hepsi sistem içinde Sneijder’i kalabalıktan kaçırmaya çalışmıştır, markajdan uzaklaştırmaya ama kaleden uzaklaştırmamaya özen göstermişlerdir. Zaman zaman sol haf, zaman zaman sol kanat oynatmışlardır. Bizim yarım akıllı Türk basını, “Mancini Sneijder’i kanatta harcıyor” dediğinde Sneijder kariyerinin en iyi sezonunu geçirdi hem de bir önceki dönem Fatih Terim kendisini forvet arkasında kullanıp ligimizin iri kıyım stoperlerine ezdirdiği halde. O forvet arkası (sözüm ona yerinde oynayan) Sneijder etkisizken, her gün eleştiri yağmuruna tutulurken… Bu sol açık Sneijder kariyerinin en iyi performanslarından birine ulaştığı halde yerinde oynamıyordu.
4-4-2, 4-3-1-2, 4-3-3 bunlar diziliştir, sistem değildir. Mancini de 4-3-3, Ersun Yanal da 4-3-3, Gençlerbirliği’nde Mehmet Özdilek de 4-3-3 oynattı geçen sene. Hepsinin sistemi de birbirinden çok farklıydı. Bzim yarım akıllı Türk basını bunların hepsini aynı zannediyor. Feldkamp bir gün “hangi sistemle oynayacaksınız, 4-4-2 mi, 4-4-1-1 mi? vs vs” diye soru soran bir gazeteciye şöyle demişti. “Arkadaşlar sistemi sayılardan ibaret sananlar gitsin süpürge satsın” o kadar mükemmel bir cevap ama yine de kimse anlayamadı.
Feldkamp demişken… Sahi bu Derwall neyin devrimini yaptı bir hatırlatayım. 12 yıl şampiyon olamamış Galatasaray. istanbul’da tribünleri Beşiktaş ve Fenerbahçe’ye kaptırmış .
Taraftar sayısını her geçen yitiriyor. tabi Derwall’in de sihirli değneği yok ve tanrı parçacığı da değil. Nesi var? Tecrübesi, bilgi birikimi ve karakteri… İlk sene beşinci oluyor, sabrediyorlar. 2. sene kıl payıyla şampiyonluk gidiyor. Namağlup olmasına rağmen 2. oluyorlar. 3. sene ise 14 yıllık bekleyişi bitiriyor. Bu arada Mustafa Denizli’yi yetiştiriyor. İki sene sonra onun yetiştirdiği Denizli Türk futbolunun en büyük avrupa başarısına ulaşıyor. Dönenim şampiyonlar ligi’nde yarı finale çıkıyorlar. (bence hala bir türk kulübünün en büyük avrupa başarısı bu olabilir, uefa kupası dahil)
Bitmiyor, arkadaşı Piontek’i türk milli takımının başına öneriyor. “Yardımcı olarak da fatih terim’i al” diyor. Piontek de Fatih Terim’i yetiştiriyor. Bitmiyor. Arkadaşı Feldkamp’ı Galatasaray’a öneriyorlar. Feldkamp geliyor o dönem ne kadar genç potansiyelli Türk varsa hepsini alıp geliştiriyor. Wenger’in çocukları gibi Feldkamp’ın çocukları doğuyor. Hakan Şükür’ler, Okan Buruk’lar vs.
İşte o Feldkamp’ın yetiştirdiği gençler de olgunlaştığında başlarına Piontek’in yetiştirdiği fatih terim geliyor. sonra da 4 şampiyonluk bir uefa kupası, bir süper kupa… Bu arada şampiyonlar ligi’nde lucescu ile çeyrek finaller vs vs.
Derwall tüm bunların başlangıcı. fakat en büyük başarısı nedir derseniz… Anadoluda halk milliyetçidir. Derwall’den sonra Galatasaray’ın avrupa başarısından da çök etkilenmişlerdir. Derwall anadoluyu galatasaraylılaştırmıştır ve İstanbul’da beşitkaş ile fenerbahçe’ye kaybedilen taraftar gücünü geri kazanmıştır. Sadece anadolu da değil tabi milliyetçi olan... Yurt dışında yaşayan gurbetçi vatandaşlarımızın da çoğunluğunun Galatasaraylı olması bu avrupa başarıları sayesindedir.
Prandelli de bir devrimci olabilir mi? 3 temmuz’dan beri Türk futbolunu güvenilmez kişilerin yönettiği ortada. Bizzat Tff başkanı Yıldırım Demirören’in Galatasaray’a şampiyonluk kupası verirken suratının nasıl ekşidiği ortada. Artık Derwall devriminin geride kaldığı ve onun bayrağını devralan Terim gibilerin de gücün yanında yer almayı yeğledikleri ortada.
O halde 30 yıldır süren derwall dosyasını sonsuz şükranlarla kapatıp yeni bir sayfa, başka bir galatasaray başlatmak lazım. Bu galatasaray da direnen, güç sahiplerine karşı mücadele eden bir Galatasaray olmalı. Kokuşmuş düzeni yıkabilmeli ve yeni bir düzen kurabilmeli. Hep şunu dedim. ligin dinamiklerini bilen değil, ligin dinamiklerini değiştiren adamlara koşun. Ligin dinamiklerini bilen adamla 4. yıldızı taksanız bile gelecekte yine önünüzü kesmek için çaba harcayacaklardır. Derwall yerine ligin dinamiklerini bilen birini getirseniz son 30 senede böyle bir fark yaratabilir miydiniz? Son 30 senenin lig şampiyonluk sayılarına, avrupa başarılarına, yerel kupa kazanımlarına bir bakın!
Galatasaray futbol kulübü ligin dinamiklerini değiştirebildiği için rakiplerini geçti. Herkes toprak sahada futbol oynarken Derwall çim saha diye direttiği için, dinamikleri değiştirdiği için devrimi yarattı. Şimdi bu güçlünün elinde olan ve hiçbir yanı adil olmayan futbol ortamını da ligi bilen adamla, ligin kaypaklığına alışan adamla değil, ligi değiştiren adamla kazanabilirsiniz.
O isim de Prandelli neden olmasın? 56 yaşında, bilgisi birikimi ortada, yaşadığı acılar yüzünden kariyerinde beklediği sıçramaları yapamamış ilk kez ülke dışına çıkan ve ikinci baharını yaşayan, aç bir adamla… Neden olmasın?''
GALATASARAY SÖZLÜK- EXTENSOR NİCK'Lİ YAZARDAN ALINTIDIR
EDIT : Farkındayım ÇOK UZUN AMA VAKTİ OLAN OKUSUN
EDIT 2 : En azından BOLD'lu kısımları da okuyabilirsiniz, vakti az olanlar.
Çünkü cidden süper bir yazı
Saygı ve sevgilerimle,
