nezir

NEZİR sıf. (ar. nezil). Esk. 1. Kendini Tanrı’ya ve ibadete adayan. 2. Bir dilekte bulunan, adak adayan. 3. Tanrı'nın cezalarından söz ederek halkı korkutup doğru yola çekmeye çalışan, göz dağı veren peygamberler için kullanılır. Kaynak: Büyük Larousse