Kesinlikle daha aktif ve insani bir yaşam formuyduk diyebilirim. Zira düşünceleri parmaklardan ziyade uygulayabiliyorduk. Ayrıca "merak" ve "gizem" faktörlerinin kaybolmadığı bir evreydi. Bu da beraberinde "yaratıcılık" ve "keşfetme" duygularını beraberinde getirerek zevk alma kapasitesini artırıyordu.Şimdi o zevk almayı "Google amca" yaşıyor. Üşengeç ve "öff pöff"çü bir nesil yetişiyor. Ama burada gençlikte değil bütün bu eksiklikler; sistemde ve düzende.
Hayranı olduğumuz müzik gruplarının tv'de bir klibi yayınlansa,radyoda bir şarkısını duysak inanılmaz heyecan duyar, klibi beyin hafızamıza atar(artık başka ne zaman çıkarsa diye hüzünlenir), şarkıyı kasetlerin sağ ve sol iki üst köşesine bant yapıştırarak veya kağıt sıkıştırarak kaydederdik.Klibini izleyemediğimiz şarkıları hayal ederek yaşardık.Ertesi gün "yahu X grubunun klibi yayınlandı izlemedin mi?" diye sorardık birbirimize ki cep telefonu da yoktu insanlarda öyle haber verme gayesiyle. Bir de VHS kasetler vardı elbet. Az kişinin evinde video oynatıcılar vardı,lüks bir aletti. VHS kiralamanın tadı bir başkaydı. O film çok değerli oluyordu, dikkatini vererek izliyordun.VCD çağı çıkmadan kral aletlerdi bunlar.Bilgi edinmek için googledan ziyade ansiklopedi ve kitapları kullanırdık. O dönemler hakikaten bilgi yönünden sıkıntılı dönemlerdi. Bu yönden çok iyi yıllar değildi kanımca.
Sokak maçları ve oyunları,diyaloglar,sohbetler değerliydi.Atari salonları vardı bizim de eğlencemiz oydu,bir de Nintendo 64 unutulmazdır. Play Station çıktığında devrim yaratmıştı, daha konsolu almadan çıkan oyunları alıyorduk
Şimdi inanılmaz tekdüze bir yaşam var. Ne çocuklar çocukluklarını yaşayabiliyor ne de gençler dinamizmini açığa vurabiliyor.Resmen teknolojik esir durumunda insanlık,bilgisayar ve telefon başında eriyorlar.Teknoloji iyidir ama "insan" yerine geçerse iyiliğinden çok kötülüğü dokunur inancındayım. Tabii ki çok geri olmasın,olanaksızlıklar olmasın,herkes bilgiye ulaşabilsin,babalarımızın yaşadığı dönemlerdeki gibi zor olmasın herşey; ama insani değerler kaybediliyor. Özellikle o ara çocukluk dönemi yitiriliyor.Tüketim çağı insanların benliklerini yutuyor ve duygularını köreltiyor...Kim ne derse desin herşey dozunda iyidir; bazen herşey herşey değildir,hiçliği beraberinde getirir.