Askere gitmeden knight online daki karakterimi satmıştım. Parasıda bankadaydı. Sıkıntıdan yeni karakter açıp itemlar falan döşeyip haftasonları akıyordum internet cafede.
Ben muhaberede tek yetkiliydim. Kapıyı ben ve yüzbaşı dışında kimse açamıyordu. Telsizler , gelen emirler önce benden geçiyordu komutanın masasına ulaşıyordu. O yüzden cep telefonumda vardı ve rahattım o konuda. Telefona gece mesaj geldi . Event savaşı var oyuna girmen gerekiyor diye. Jandarmanın bilgisayarlarında internet var ama adını hatırlamadığım TSK'ya ait bir internet hattıyla sadece askeri şeylere bakılabiliyordu. Internet kısıtlıydı kısaca. Benim gece karakoldan cıkıp internet kafeye gitmem gerekiyordu.
Gececi muhabereciye devrettim odayı. Geçtim soyunma kabinlerinin başına giydim sivilleri. Çıktım nizamiyeye. Nöbetçi astsubaya markete gidip geleceğimi söyleyip kafeye uzadım.
Kafeci fatih abiyle de muhabbetim gayet iyi gece 11 civarı kafeye gittim. 12 de kafe kapanıyor normalde. Abi dedim sen 2 ye kadar dur bugun benle beraber ben sana bira ısmarlarım sende aşağıda takıl ben üst katta oyun oynayayım dedim. Tamam kardeş dedi. Ona biraları aldım o bana kahve yaptı ben başladım sigara kahve oyun oynamaya.
Çok az denk gelebilecek bir olay oldu ve üst katta camda oynarken bizim devriye arabası internet kafenin önünde durdu.
Tabi ben ışıklardan olayı farkettim ve koltuğu iyice düşürerek kendimi baya sakladım sanıyorum. 1 komutan 4 asker içeri girdi. Yukarda kim var falan diye soruyorlar. Fatih abi kimse yok işte bilgisayarlar açık bizde kapatıyoruz komutanım suan falan diye konusuyor. Ben hala oynamaya devam gelmezler diye düşünüyorum. Komutan yukarı çıktı. En dipteyim beni görmesi imkansız. Biraz ileri doğru yürüdü ve farketti beni.
Sen napıyorsun burda bu saatte falan diye bağırmaya başladı. Hemen acıtasyona vurdum ''komutanım sevgilim benden ortada bi sebep yokken ayrıldı bugün canım cok sıkkındı kendisiyle görüntülü görüşmek için buraya geldim'' bunu yapmak zorundaydım falan gibi şeyler sıraladım ama çektiğim ajitasyonun haddi hesabı yok. Dudak titretmeler , göz yaşı doldurmalar falan böyle ağlanıyorum.
Şöyle bi durum var karakolda. Bütün komutanlar bir yerde bana muhtaç kalıyorlar. Telsiz ve haberleşmeyi full ben yönlendirdiğim için ufak bi yanlışlığım onlara ceza olarak dönebiliyor. O yüzden bana şöyle bi öneri sundu.
Biz devriyeye devam ediyoruz , sen dedi 10 dakika içinde telsizin başında olacaksın. Ben dedi telsizden bilgi geçeceğim. Eğer 10 dakika sonra telsize cevap vermessen bu konuyu yarın yüzbaşıya anlatacağım diye bi şart koştu.
Yürüyerek yarım saat falan internet kafeyle karakol arası. Koşarak maksimum 15 dakikaya düşebilir tam bilmiyorum. Akşam saat 12 bucuk civarı. Ben kafeden bir çıkışım var. Usain bolt mu ? Anca getir götürümü yapar. Ayaklarım götüme vura vura karakola gittim. Arka bahceden atlayarak karargah kapısına geldim Tam o sırada telsizden zirve 12 (karargah telsizi çağrısı). Kapıyı açacağım koşmaktan nabzım full çekiyor ellerim şifreyi tuşlayamıyor. İçerdeki lavukta diyorki noldu neden giriyorsun. Aç lan kapıyı dedim. Hemen telsizi elime aldım. Zafer 1 dinlemede zirve 12 tamam dedim. Devriyemiz bitti karargaha dönüyoruz tamam. Anlaşıldı tamam diye bir konusma geçti. Gececi asker şok . Abi bende yapardım niye geldin bu saatte neden nefes nefesesin falan dedi. Boşver deyip aşağı yemekhaneye indim.
Devriye arabası geldi. Komutan içinde oturuyor askerler indi. Komutanım dedim aramızda kalıyor dimi. Evette dedi. Sen bu mesafeyi cidden 10 dakikada nasıl koştun taksiye mi bindin diye sordu. Komutanım valla ne araba gördüm o saatte ne bir araç . Çok aklıma geldi birisini görsem yalvarsam bıraksa beni diye ama ben bütün yolu koştum dedim.
Hassittir lan git babanı kandır dedi. Uyumaya nizamiyeye gitti.
Ama gerçekten koşmuştum.
