Çok severim. 1.5 hafta kadardır yalnız yaşıyorum hatta ve "ah keşke birileri olsaydı" dediğim olmadı şu ana dek. Tabi arada bir yakınlarla ve arkadaşlarla görüşmek önemli, ama yalnızlığın gözünü seveyim. Kimseye karşı bi sorumluluğun yok. İstersen çorabını oturma odasının tam ortasına fırlat, koltukta uyuyakal, 1 gün sonra kirli sepetine at. Kimse bilmeyecek, dırdır yapmayacak.
Süper bişey yalnız kalmak.