"tarihimizin en önemli şampiyonluklarından biri" diyen liselidir.. net..
ne demek "biri"..
tartışmasız tarihimizin "en önemli" şampiyonluğudur..
mesele başarı yada başarısızlık da değil.. senin en mutlu günün fenerbahçe tarihinin en kara günüyle kesişiyor..
"kadıköy'de kupa kaldırdık, o daha iyi" diyen ergendir.. çok şey kaçırmıştır..
O sezonu yaşayanlar bilir.. anelka'sı, alex'i, appiah'ı v.s. çok iddialı bir takımdı fener ve üstüste 3. şampiyonluğunu cepte görüyordu son maçlar öncesi.. bizde umut yok gibi bir şeydi.. lavuklar birkaç hafta önce bizi 4-0 çok rahat yenmiş ve içten içe şampiyonluk kutluyorlardı zaten..
Bağdat caddesi, kadıköy ve her taraf sarı lacivert bayraklarla süslenmiş ve belli olan fener şampiyonluğunun resmiyete dönüşmesini bekliyordu.. Denizli maçı bir formaliteydi hemen hepsi için..
Kısacası "çalsın sazlar, oynasın kızlar" eğlenmeye dakika sayan fenerin içinde çok büyük patlamıştır.. intihara teşebbüs eden mi dersin, bağdat caddesinde yerlerde yuvarlanan mı, evine astığı bayrağı çaktırmadan içeri alan mı
ver Allah ver..
9 yıldır hala bu travmayı unutamadı fenerliler.. hala şampiyonluk her son haftaya kaldığında "demokles'in kılıcı" gibi kellelerinin üzerinde sallanır..
son hafta gelen bonus şampiyonluğun keyfi, kutlamaya hazırlanan fenerlilerin kursaklarında patlamasıyla birlikte 3'e, 5'e katlanmıştır.. (açık söyleyeyim ben beklemiyordum maç öncesi)
bu kadar umutsuz, bu kadar isteksiz izlediğim tek son hafta maçımızdır.. gece inanılmaz bitmişti.. o son 16 dakikalık uzatma ömre bedeldir..