Zoom yaparak okumak isterdim.
UEFA Kupası Final | Arsenal (1) 0-0 (4) Galatasaray | 17 Mayıs 2000
Hakan Şükür ve Arif Erdem gibi fetöya bulaşan futbolcular nedeniyle bizim 95-2001 dönemindeki başarılarımıza çok küçük bir kısım rakip taraftarlar, çamur at izi kalsın mantığında şaibeli gözüyle bakıyor.
Ama bu çok küçük bir kitle zaten bunu da asla yüksek bir sesle dile getirmezler.
Nedeni tamamen UEFA kupası ve o dönemin Avrupa başarılarıdır. Çünkü kendileri tarihlerine baktığında belki Türkiye’de istediğimizi yapabiliriz ama Avrupa’da gerçekten iyi değilseniz, sizi aleme rezil ederler.
Ama bu çok küçük bir kitle zaten bunu da asla yüksek bir sesle dile getirmezler.
Nedeni tamamen UEFA kupası ve o dönemin Avrupa başarılarıdır. Çünkü kendileri tarihlerine baktığında belki Türkiye’de istediğimizi yapabiliriz ama Avrupa’da gerçekten iyi değilseniz, sizi aleme rezil ederler.
Son düzenleme:
Korkunç bir şey
İlklerin ve enlerin takımı, avrupa fatihi Galatasaray
Tekrarini yasamak nasip olsa bee. O zaman 10 yasindaydim her seyin tam farkinda degildim. Sokaga cikip bagirdik falan ama ruya gibi geliyor simdi hatirlayinca.
Bu maçı canlı izledikten sonra ilk kez tekrar izledim. Özet bile izlememiştim. Fransa'da Türk derneğinde popescu penaltısı sonrası tüm sandalyeleri kırmıştık sevinçten. O güne geri döndüm. Rahmetli amcamla deliler gibi sevinmiştik. Beraber Fransada konvoya çıkmıştık. Ne güzel gündü öyle. Şimdi düşündüm de, şuanki oyunumuza ve oyuncu tarzımıza ne kadar benzer oynuyormuşuz. Okan torreira gibi, popescu davinson gibi, mertens arif gibi, geçen seneki İcardi hakan gibi oynuyor. Eksiğimiz Hagi gibi birisi (Ziyech bazen anımsatıyor sadece). Sol bek Ergün&Hakan gibi birisi bulunabilse işler çok rahatlar. Yine de imkan olsa, UEFA alan takımla bizim takıma maç yaptırsak, UEFA alan takım şu prime Galatasarayı üçler. 3te durduranda Muslera olur. Ne güzel takımdı o takım..
Keşke bu tarz forma tekrar yapsalar birde. Bayılıyorum bu uzun kollu dökümlü formalara.
Bu maç oynandığında 9 yaşındaydım. Maç akşamı uyumayıp maça bakmak için elimden gelen tüm çabayı sarfetmiştim (göz kapaklarımı ellerimle açık tutmaya çalışmak dahil) ama yine de koltukta bayılıp kalmıştım uyku çökünce. Ardından maç bitimi havaya sıkılan silah seslerine uyandım tabi.